Altijd heb je wel een duo dat bekend wordt of die al bekend is terwijl je opgroeit. De generatie die nu voetbalt in ZAP zal zijn opgegroeid met onder andere Peppi en Kokkie of Bassie en Adriaan. Maar zij kennen zeker ook Laurel & Hardy. Die laatste zijn eigenlijk door de eeuwen heen om te lachen geweest. Iedereen heeft zo zijn of haar voorkeuren. Uniek van Laurel & Hardy is dat niet één van deze twee de “aangever” was en de ander de mop afmaakt en daardoor de grappenmaker uit hangt. Nee, zij vulden elkaar aan. Beetje hetzelfde was dat bij, weliswaar humor van een hoog en intellect niveau, Koot en De Bie. Geen aangever maar beiden vullen elkaar aan en zijn beiden grappig. Bij humoristische duo’s uit Nederland, ik noem Bassie en Adriaan, Peppi en Kokkie of eerder Johnny en Rijk of de Mounties, was er altijd een aangever en de afmaker. Het duo van “even tot hier” is dan net weer iets anders, maar zeker niet minder leuk.
Ook in de muziek zijn duo’s te vinden. De bekendste van deze tijd zijn Acda en De Munnik of Susan en Freek. Niet mijn muziek….dan noem ik liever, voor velen uit de pré historie, Greg & Duane Allman van de legendarische Allman Brothers Band. Zoek maar eens op op Spotify en geniet!
Op de tweede mooie zonnige zondag (de wind was voor het weekend op) van het jaar mocht ZAP voor de tweede keer achter elkaar thuis spelen. De consult had, na de afgelasting van het 2e, het veld om 11.00 uur goedgekeurd met de wetenschap dat het om 14.00 uur verantwoord was om te spelen.
De eerste keer dat scheidsrechter Jans floot stoomde Daan (pupil van de week) met de bal aan de voet op het vijandelijk doel af. Zijn schot plofte tegen de paal maar gelukkig kon Daan zijn eigen rebound alsnog binnen schieten. Het goede voorbeeld was gegeven.
De tweede keer toen Jans floot, zette de wedstrijd in gang. Ik had voorspeld dat het een lastige pot zou worden. Ik vond Enkhuizen een fysieke ploeg, veelal grote kerels met best wel snelheid. Op voorhand tekende ik voor een kleine overwinning, mede gezien dat Enkhuizen de weg omhoog op de ranglijst had gevonden.
Het begin liet zien dat ZAP er zin in had en meteen vol gas gaf. Dat resulteerde in, in de 3e minuut, de eerste kans van de wedstrijd. Enkhuizen kreeg even later ook zijn eerste kans maar die berustte vooral op toeval omdat de spits niet doorhad dat hij alleen op Devlin af kon gaan. Toen hij het wel doorhad lag Devlin met de bal in zijn handen voor zijn voeten.
Uit een vrije trap van Sem, vanaf rechts, lukte het Dyllan niet om de 1-0 binnen te koppen of even later David die schuin alleen op de keeper af ging na een pass strak en evenwijdig aan de linker zijlijn.
Enkhuizen liet het spel aan ZAP en probeerde er snel en gevaarlijk uit te komen. Toen Enkhuizen een korte fase de bal had dacht ZAP “wat Enkhuizen kan, kan ZAP ook”. Bij de bal overname kwam ZAP er over links snel uit, met name via David. De achterhoede van Enkhuizen was nog niet erg bemenst toen David zijn voorzet gaf op Finn. Finn hoefde maar met 1 verdediger het duel aan te gaan en die won. De keeper was kansloos op de kopbal. 1-0.
Met nog ruim een kwartier te spelen tot de rust ging het handjevol toeschouwers er maar eens goed voor zitten.
Voor de rust kwamen er nog wel wat kansjes. Na een overtreding, wat een Enkhuser geel opleverde, liet Nick zien een jachtakte te hebben omdat hij een op 200 meter hoogte vliegende houtduif uit de lucht probeerde te schieten. Ook wist Finn nog koppend gevaar te stichten, maar de keeper van de Spieringkoppen wist de 2-0 te voorkomen met een goede redding. Ook Bram ging op rechts goed door en gaf voor op David die zijn volley geblokt zag. De corner werd door Edo net over gekopt. Hierdoor dirigeerde scheidsrechter Jans de beide ploegen voor een kopje thee de kleedkamer in bij een ruststand van 1-0.
De tweede helft begon voor ZAP met dezelfde 11 spelers binnen de lijnen. Ik vond ZAP fris uit de kleedkamer komen waarop het leek dat ZAP de wedstrijd snel in het slot wilde gooien. Het ZAP initiatief leverde niet echt kansen op, wel corners maar 3 corners, penalty was alleen met straatvoetbal.
Na een lange bal van Devlin dreigde Dylano door te breken, wat ook een verdediger van Enkhuizen door had die besloot de rekbaarheid van zijn ZAP tenue te testen. De test uitslag was geel maar rood had ook zomaar gekunt…..de vrije trap leverde niets op.
Weer een lange bal van Devlin kwam bij linksbuiten David die de bal goed aannam. Zocht binnen de 16 zijn man op, passeerde deze en gaf de bal voor. Finn had zich inmiddels los weten te werken van zijn man en kwam op de plaats waar David zijn voorzet aankwam om de 2-0 te maken. Je kan inmiddels wel zeggen dat het een echte “Finn goal” was.
Hierna was er een lelijke fase in de wedstrijd met een hoop gemopper over en weer wat een beetje aan de scheids te wijten was omdat Jans in die fase er wat te makkelijk over dacht.
De derde goal, in de 73 minuut, was een bijna kopie van de tweede. David die zich op links vrij kon spelen en voorgaf op Finn die zijn derde maakte met een halve volley. Tja……. als Finn er weer drie maakt, wordt Finn dan “man of the match?”
Na deze goal maakte Dylano plaats voor Jens.
Bijna kon Finn, wederom op aangeven van David, zijn vierde maken om daarmee zijn MofM titel zich toe te eigenen. Finn’s vierde kwam er niet. Mede ook omdat Finn een applauswissel kreeg en ook kreeg David die eer. Zij werden door Sijme, die het in het 2e goed doet, en Jelle vervangen.
De eerste actie van Jens, die op snelheid zijn man voorbij ging en vanaf de achterlijn de bal terugtrok op Sem. Sem wist zijn nummer 10 positie niet te bekronen met een goal.
Dyllan en Sem verlieten het veld en werden vervangen door Jari en Luc. Het eerste balcontact van Jari, vrij gespeeld voor de keeper door Jens en David die de bal verlengde achter zijn standbeen langs, was in de 89e minuut meteen raak. Zijn derde balcontact een minuut later en wederom vrij gespeeld voor de goal betekende de 5-0. Ook noemenswaardig is de pass van Jelle op Jari, de assist op de 5-0 dus.
Hiermee is de nederlaag van de eerste wedstrijd na de winterstop wel gewist. Twee thuiswedstrijden met als resultaat 6 punten, 8 doelpunten voor en 0 (nul) tegen is op z’n minst dominant te noemen.
Binnen teams of elftallen heb je ook duo’s die wel meer aandacht vragen dan anderen. Vroeger had je bij Feyenoord Theo Laseroms en Rinus Israël (overleefde je de eerste dan de tweede niet), later bij Ajax Dennis Bergkamp en Wim Jonk die het publiek liet watertanden. Of naast het veld Knabbel en Babbel (Wim Suurbier en Ruud Krol). ZAP heeft inmiddels binnen de goed functionerende ploeg zijn eigen duo. Of dit de rest van de competitie zal zijn hangt van vele factoren af. Tegen Enkhuizen waren David als aangever en Finn als afmaken zeker een goed duo en waren daardoor zeer bepalend voor de uitslag, zonder Jari te kort te doen. Of je ook met ze kan lachen zoals de duo’s in het begin beschreven, weet ik niet….. Maakt ook niet uit want Laurel & Hardy kunnen niet voetballen.
Frank (de) B.
