Als je al wat langer op deze aardkloot rondloopt, heb je dus ook veel herinneringen. Zonder de ouwe lul uit te gaan hangen denk ik weleens met heimwee terug aan oude sportverslaggevers. Tegenwoordig kan ik me soms aan hen irriteren. Verslaggevers die nooit op niveau hebben gevoetbald gaan vertellen wat een speler niet goed doet en wat beter moet. Vreselijk! Of het stellen van gesloten vragen. Nee, soms kan ik er niet tegen. Ik noem de naam Theo Reitsma. De man die het WK 1978 en 10 jaar later het EK 1988 versloeg en daarbij het Nederlandselftal volgde. De 82 jaar geleden in Velsen-Noord geboren Reitsma deed het op een natuurlijke wijze en liet zeker niet horen dat hij alles beter wist. Na Oranje Winst van het EK in Duitsland sprak Reitsma zijn bekendste spreuk uit die je nog regelmatig hoort.
Onder een strak blauwe lucht met een lekker zonnetje dus, reed ik niet geheel op m’n gemak richting Spanbroek. Tijdens dat ritje werd ook duidelijk dat er een geniepig koud windje stond. Van de combinatie de tegenstander, die ik als lastig ingeschat had, de zon en wind, had ik het vermoeden dat het een lastige wedstrijd kon gaan worden. Tijdens de warming up kwam er nog een facet bij, het veld! Dus alle ingrediënten waren aanwezig voor een lastige middag.
Na het beginsignaal van scheidsrechter Van Sprang nam ZAP meteen het initiatief. Het eerste schot van Bram B, in de eerste minuut, ging net naast. Maar de toon was gezet en de waarschuwing was gegeven aan VVS. Maar dit kan ook over VVS gezegd worden. De kans die het in de 3e minuut kreeg moest echt geneutraliseerd worden door Devlin om de 1-0 te voorkomen. Dus ook ZAP was gewaarschuwd.
Het kwartier wat volgde was redelijk heen en weer golvend op een hotsknotsbegonia veld. Mede door het veld werd de eerste grote kans voor ZAP door Sem niet benut maar in kansrijke positie overgeschoten.
De kans was wel het sein dat ZAP een tandje bij schakelde. In de 20e minuut speelde Dyllan Bram B in die direct Dylano wegstak en daardoor in vrijheid de bal kon voorgeven op de voor zijn man komende Finn die de 0-1 op zijn naam bracht.
Drie minuten later werd de stand verdubbeld en verscheen de 0-2 op het scorebord. David gaf vanaf links de bal met buitenkant rechts voor op Sem. Zijn inzet was net even te zacht voor de 0-2 maar Finn zag zijn kans schoon voor zijn tweede van de middag. De verdediger gunde het Finn niet en schoot de bal in zijn eigen doel (Ik gun Finn best de goal maar eerlijk duurt het langst….!) voor de 0-2.
De 0-3 kwam op naam van Sem. In de 27e minuut werd de bal weggewerkt door VVS maar niet goed genoeg. Bram B kon de bal blokken, voordat deze verder werd weg geramd door VVS, en kwam voor Sem’s linker. Het “niet nadenken maar doen” schot trof onhoudbaar zijn doel.
Dit was de ruststand die eigenlijk hoger had moeten zijn. Na een mooie pass van David ging Sem alleen op de uitkomende keeper af. Links naast hem liep Finn met hem mee. Daar waar breed leggen op Finn, achteraf gezien, een bedtere optie was, probeerde Sem de bal over de keeper te stiften. Buiten de 16 maakte de keeper hands en torpedeerde Sem wat resulteerde in een vrije trap en mocht de keeper niet mopperen dat de scheidsrechter de kaarten op zak hield.
Ook zorgde Bram L nog voor een mooie actie waar meer inzit als het uiteindelijke resultaat, namelijk een corner. Op de achterlijn slalomde Bram richting het doel, maar kon zijn voorzet onderschept worden.
Deed VVS dan niks? Zeker wel. Ze verdedigden met hand en tand en werden soms (bijna) gevaarlijk wat meer kwam door het slap verdedigen van ZAP en het veld. Maar de rust ging bij de 0-3 stand in.
Tijdens de rust ging het er bij de toeschouwers over het wie of wat bij het tweede doelpunt en werd er nog aan herinnerd dat bij Den Helder de ruststand ook 0-3 was.
Met die gedachte tussen de oren trad ZAP met dezelfde 11 aan voor de tweede helft. De gesprekken in de rust leek een beetje op “de goden verzoeken” omdat weer door slordigheden, in combinatie met het dramatische veld, VVS gevaarlijk werd. Een sliding binnen de 16 kon de VVS aanvaller niet stoppen, maar wel van de goal afdrijven. Daarna was het de beurt aan Devlin om een sliding te maken waardoor de aanvaller viel. Scheidsrechter Van Sprang floot voor een strafschop. Zal het dan toch……. Devlin wist de matig ingeschoten penalty te stoppen maar de rebound werd alsnog tegen de touwen geschoten. 1-3.
Nadat Dyllan en Bram L een gele kaart hadden gekregen voor vasthouden werd het weer tijd om orde op zaken te stellen. Een mooie kromme bal van Job achter de VVS verdediging was voor Dylano die schuin alleen op de keeper afging. Omdat zijn hoek te moeilijk was, zette Dylano de bal scherp voor waardoor het voor Finn een koud kunstje was. Maar je moet er wel weer zijn en dat was Finn. Daarmee gunde Dylano Finn zijn tweede doelpunt, voor velen zijn derde, maar ieder geval ZAP’s vierde treffer,
Eigenlijk al bij de 3e van ZAP maar bij de 4e werd het duidelijk dat VVS zich gewonnen gaf. ZAP kon mede door de vermindering van de weerstand van VVS uitlopen naar 1-6.
Een corner, in minuut 74, van Job werd door de VVS keeper slecht weggewerkt en kwam voor de voeten van Finn. Als je dit seizoen, als ZAP tegenstander, iets niet moet doen dan is het Finn binnen het strafschopgebied de bal geven. Finn nam de assist van de keeper met dank aan en maakte 1-5.
In minuut 76 geeft David de bal voor maar die wordt de 16 uitgewerkt. Sem staat op de juiste plaats om deze op te vangen. In zijn draai komt de bal iets te ver voor hem waardoor een punter noodzakelijk is. Maar wat voor een punter! Sem punterde de 1-6 binnen en maakte zijn tweede van de middag. Daarmee leek de wedstrijd naar een einde te gaan maar VVS wilde toch een beetje meer dan die ene ere treffer. Wederom door slordig en/of slap te verdedigen werd Devlin voor de tweede keer verslagen en verscheen de 2-6 einduitslag op het scorebord.
Almetal een goede en duidelijke overwinning zonder tot het uiterste te gaan of op de toppen van je kunnen te spelen. Was ZAP nu zo goed of viel VVS’46 tegen. Ik denk dat het een mix was. Gewoon een goede uitslag tegen een ploeg die recentelijk Schagen United nog flink heeft laten zweten.
Tja, na deze, op papier, lastige horde moeten we als Farioli de wedstrijden blijven benaderen. Tuurlijk gloort het kampioenschap (dus promotie), maar er zijn nog 15 punten te halen en dat geldt ook voor Schagen United, dat 8 punten achter staat. Ik heb het vertrouwen dat onze technische staf de spelersbeentjes wel op de grond kan houden. Het team, de selectie, klopt gewoon. Gaan vriendschappelijk met elkaar om maar zijn ook kritisch op elkaar en anders doet de technische staf dat wel. De spelers werken voor elkaar, vullen elkaar goed aan en gunnen elkaar het succes. Individueel succes, bijvoorbeeld de aankomende topscorer titel voor Finn, is ook het collectief succes van dit ZAP!
Uiteraard kom ik terug op Theo Reitsma die de finale van het EK in 1988 had verslagen. Nog zie ik de Oranje selectie op banken zitten waar ze klappen en met hun voeten stampen waarbij Reitsma eigenlijk weinig zei omdat de beelden genoeg vertelden. Wat Theo zei is eigenlijk ook van toepassing voor ZAP……
Dit is een goed stel hoor!
Frank (de) B.
Bovenstaande foto’s met dank aan Cees Verhage
